Cel działania:
Cel ogólny - aktywizacja uczniów w procesie nauczania matematyki.
Cele szczegółowe:
- motywowanie uczniów do nauki;
- kształtowanie postawy aktywnego uczestnictwa w lekcji;
- rozwijanie samodzielności;
- rozbudzanie motywacji do systematycznej pracy;
- rozbudzenie aktywności uczniów;
- rozwijanie zainteresowań;
- kształtowanie umiejętności pracy w grupach;
- prezentowanie pozytywnych postaw;
- kształcenie postaw asertywnych;
- kształcenie umiejętności autoprezentacji.


Szczegółowy opis działania:

Jak prowadzić lekcje w licznej klasie, w klasie sportowej, czy w klasie, która jest bardzo zróżnicowana? Na dodatek do takiej klasy uczęszczają uczniowie o różnych predyspozycjach – zainteresowani i niezainteresowani nauką czy sportem. Ponadto wiadomo, że w licznej klasie część uczniów uczy się słabiej i nie zawsze jest zainteresowana tym, co się dzieje na lekcji. Z kolei inna grupa to uczniowie ambitni i zdolni chcący odnosić sukcesy. Pracują szybko i efektywnie oczekując natychmiastowego efektu. Praca w takim zespole jest trudna zarówno dla nauczyciela jak i dla ucznia. Aby poradzić sobie z tymi problemami i umożliwić wszystkim uczniom realizację zadań stawianych przed nimi na lekcji należy zastosować odpowiednią organizację pracy dostosować tok i tempo pracy do możliwości i oczekiwań różnych uczniów.
Wychodząc naprzeciw potrzebom uczniów, jak i aby umożliwić nauczycielowi i uczniom dobrą atmosferę i zachować dobre tempo pracy wprowadziłam system motywujący. System ten jest bardzo prosty. Zastosowałam kilka zasad – zasada mini–konkursów, zasada informowania, zasada nagradzania, zasada współpracy i zasada tłumaczenia. Pierwsza z nich wywoływuje pozytywne emocje związane z rywalizacją – uczniowie rywalizują ze sobą w konkursach minutowych. Pytania i zadania konkursowe muszą być proste i łatwe do przeprowadzenia i mogą stanowić element rozgrzewki umysłowej. Najbardziej ulubionym przez uczniów jest konkurs liczb. Dwoje wybranych uczniów ma na plecach przyczepione kartki, na których jest zapisana liczba i starają się zgadnąć, jaką są liczbą. Każdy z nich zadaje uczniom w klasie pytanie, na które należy odpowiadać tylko tak lub nie. Wygrywa ten uczeń, który zada mniej pytań i zgadnie, jaką jest liczbą. Zabawa ta ma wiele odmian w zależności od tematu lekcji i inwencji nauczyciela. Kolejna zasada to zasada informowania lub kolorowych świateł – uczniowie mają trzy kwadratowe karteczki w kolorach czerwony, żółty i zielony. Podczas rozwiązywania zadań kartki te leżą tym kolorem na wierzchu, który odzwierciedla w tym momencie, na jakim etapie umiejętności jest tzn. zielony = rozumiem, wiem, umiem, żółty = radzę sobie, ale nie zawsze, czerwony = ratunku, o co chodzi. Następna z zasad to zasada nagradzania tzw. kółeczek. Kółeczko uczeń można dostać za spostrzeżenia, za wnioskowanie, za prawidłowe odpowiedzi na lekcji (w tym wygrywanie pojedynków matematycznych), za samodzielne (sam uczeń zgłasza się, aby zadanie rozwiązać) rozwiązywanie zadań na tablicy. Jednym słowem za zaangażowanie i śledzenie tego, co robimy i umiejętne wykorzystywanie wiedzy matematycznej do rozwiązywania problemów matematycznych. Na początku roku szkolnego ustalamy za ile kółeczek uczeń uzyskuje ocenę za pracę na lekcji. Jeżeli jednak ewidentnie uczeń nie odpowiada na pytania, nie wykazuje zaangażowania nie zgłasza się i nie pracuje może otrzymać prostokąt. Jednakże w ciągu całego roku szkolnego dałam tylko kilka prostokątów – uczniowie bardzo szybko nabywają pewności, że ich starania są nagradzane i wykazują chęć do pracy. Zasada współpracy polega na wzajemnej pomocy tzn. uczeń – uczniowi. Po zorientowaniu się w możliwościach uczniów, jeżeli jest to konieczne to przesadzam uczniów tak, aby uczeń słabszy siedział z uczniem średnim. Uczniowie ci pracują w podobnym tempie i mogą się wspomagać. Natomiast uczeń zdolny pracuje szybko stosuje skróty w zapisach, wiele obliczeń wykonuje pamięciowo i nie zawsze rozumie ucznia słabszego. I ostatnia z zasad. Bardzo trudna do wyegzekwowania. Uczniowie muszą tłumaczyć sposób rozwiązania zadania. Dlaczego wymagam, aby uczniowie tłumaczyli, co robią przy tablicy – po pierwsze pisząc na tablicy zasłaniają sobą, co piszą i pozostali tego nie widzą i nie mogą kontrolować zarówno siebie jak i kolegi, po drugie jak uczeń głośno mówi, to słyszy siebie i inni też go słyszą. W klasie sportowej uczniowie są kinestetykami, ale też jest liczne grono uczniów słuchowców i wzrokowców i to właśnie im umożliwia lepsze opanowanie umiejętności matematycznych. Ponadto mam możliwość i uczniowie też kontroli tego co się dzieje. Uczniowie rozwiązujący zdania przy tablicy widzą kolory kartek swoich kolegów i wiedzą czy rozwiązują tak, że inni ich rozumieją i czasami tłumaczą jeszcze raz aż kolega czy koleżanka zmieni kolor karteczki.
Stosując ustalone zasady i konsekwentny oraz dostosowywany do możliwości i potrzeb system motywacyjny można ułatwić naukę uczniom i uczynić ją przyjemniejszą.

Efekty działania:
- zaangażowanie wszystkich uczniów w toku lekcji;
- wywołanie pozytywnych emocji podczas nauki;
- dobry przepływ informacji między uczniami;
- jasność i czytelność zapisu na tablicy i w zeszycie;
- asertywność i komunikatywność;
- uczenie się różnymi kanałami informacyjnymi.

Więcej informacji o przykładzie dobrej praktyki znajdziesz na stronie -